Kur do flasim për politikē?

“Funksioni censurës, (i ideologjisë në ditët tona) nuk është të thyejë rezistencën. Këtë, mund ta bëjë vetëm një aparat shtetëror represiv, por të mund të thyej shpresën, të denoncojë cdo projekt emancipues si një rrugëtim, ku në përfundim të tij patjetër ekziston dhuna, kampet e përqendrimit dhe represioni autoritar.” – thotë Alain Badiou në ‘Cila jetë ia vlen të jetohet’

Protestën e studentëve sot e mbështesin të gjithë.

Kryeministri thotë: -“Na zgjoi nga një gjendje letargjie”. Lideri opozitës flet për paratë e oligarkëve, që duhet të plotësojnë kushtet e studentëve, por sapo përmendet arsimi falas menjëherë majtas; djathtas; në qendër; poshtë e lartë deklarojnë të lebetitur, që ky është komunizëm (lexo autoritarizëm, dhunë, kampe përqendrimi).

A ka shembull më të mirë për të vërtetuar atë, që thotë Badiou? Ti jë plotesisht i lirë të protestosh, për sa kohë kërkesat e tua nuk e vënë në pikëpytje sistemin. Sapo ti e bën këtë, sapo të shkon në mendja të shpresosh për dicka më shumë, atëherë menjëherë përpara teje shfaqet GULAGU dhe shpallesh ekstremist.

Ke të drejtë të jesh i lirë vetëm brenda kufijve të lirisë që të lejoj unë e në fakt pikërisht tek liria qendron dhe truku i sistemit dhe pikërisht këtë tregoi dhe protesta e studentëve. I vetmi terren ku mund të bashkohet Cim Peka dhe Tan Fuga, i pari do një rrokadë emrash i dyti një rrogadë funksionesh të dy ulërasin ndryshim, që të sigurohen që gjithcka mbetet sic është, ky është në fakt dhe perkufizimi i lirisë sot.

Por le të analizojmë edhe pak lirinë dhe protestat, këto koncepte kaq të mbipërdorura, sidomos në botën tonë të udhëhequr nga kapitali.

A ka pasur në Shqipëri më parë protestë më të lirë ndonjëherë? Asnjë represion, asnjë konflikt, asnjë incident nga aparati shtetëror, madje as kur studentët vendosën të godisnin në kokë me mjete të forta ish Ministren e Arsimit (krenarisht e shpërfaqur në portalet e PD), nuk pati gjatë kësaj proteste.

A thua kjo të jetë vetëm se Rama është super-tolerant? Unë mendoj që në fakt liria e plotë për të zaptuar sheshe qëndronte tek mungesa e rrezikut, që kjo protestë në nivelin ideor shpërfaqte. Liria në fakt ishte burgu i vërtetë i protestës.

Sistemi duke i lënë studentët të lirë na dokumentoi dhe ne, se në cfarë gjendje janë katandisur katedrat e si ndërhyrja e partive opozitare duke vendosur ‘njerëzit e tyre’ në krye e transformoi mesazhin e protestës.

Studenti i lirë i ka parrullat si të ishte një bulli në tetëvjecare (Erion Brace është i shkurtër, Lindita Nikolla i ka notat e dobëta). Gjendja rëndohet kur fillon bashkëbisedimi me Kryeministrin, një panoramë harbutërie dhe arrogance, që vetëm Kadareja me vargjet e tij mund ta shpjegojë: “C’është ky popull që në gropë i shtrirë, kujton aq krenarisht se është në majë”.

Protesta ishte e lirë sepse protesta nuk ishte politike dhe cdo gjë që nuk është politike është cirk për liderin populist, sic shkruan Slavoj Zizek: – “Opiumi i popullit në kushtet e politikës populiste është vetë populli”.

Shqipëria është e varfër dhe kjo është thika, që po arrin në kockën e gjithsëcilit. U reflektua tek studentët, sepse ata janë fronti, ku varfëria takon dhe mungesën e shpresës, që nesër me një diplomë me sakrifica të shumta ai/ajo do mbetet prapë i papunë si punëtori, si bujku.

Ulja e tarifave mund të përmirësojë në mënyrë të përkohëshme ekonominë individuale, por nuk mund të rikthejë shpresën prandaj dhe duhen qëndrime më radikale në ndryshimin e kursit ekonomik të vendit duke filluar nga ai arsimor, i cili duhet të jetë falas dhe pikë.

Cdo kërkesë tjetër do krijonte kushtet ku të varfërit do bënin luftën e të pasurve e këtë mund ta perifrazojmë më saktë në deklaratën e para disa ditëve të Monika Kryemadhit në Mallakastër ku ajo tha: – “Nuk duhet ti lëmë vetëm studentët, i gjithë populli i LSI-së duhet të bashkohet me ta! Unë personalisht kam qenë e bekuar nga zoti! (lexo për kushtet ekonomike, që ka bërë me rrogë shteti??!!) Por tani do luftoj për ju!”

Ndonjëherë, entuziazmi dhe naiviteti i bën liderat të thonë të vërtetën. Ajo që nënkuptohet nga deklarata e Monikës është që; – Ju më keni sjellë këtu ku jam! Unë do mbetem e pasur e ju të varfër, për këtë arsye nuk shoh asgjë të keqe që të bëni dhe një betejë tjetër për mua që të vij në pushtet.

Protesta nuk nisi si partiake, por u bë e tillë pikërisht në momentin kur u deklarua, që nuk është politike. Sot, në Shqipëri nuk ka dicka më pak politike në organizim dhe në shprehje se sa partitë tona politike.

Prandaj dhe qëndrimi radikal i protestës duhet të bëhet sa më politikë dhe të shtrojë kërkesa të tilla. Vetëm duke u zhvendosur në një terren radikal protestuesit shpëtojnë nga partitë dhe shpëtimi i protestuesve nga partitë është dhe shpëtimi i konceptit të protestës e pse jo edhe i të gjithë vendit.

Duke e bërë këtë ata ekzistojnë si entitet ‘dialogues’ në të kundërt nuk ekzistojnë as si njerëz, sic e perifrazon bukur dhe Orwelll në librin e tij të famshëm 1984:

“ – A ekziston Big Brother?

– Padyshim, që ai ekziston. Partia ekziston dhe Big Brother është mishërimi i saj.

– A ekziston sic ekzistoj unë? – Pyeti Winston

– Ti nuk ekziston. – I përgjigjet O’brien ”

Në mënyrë, që studentët; punëtorët; bujqit; pronarët e vegjël të ekzistojnë do të duhet të ndryshojnë termat e komunikimit me sistemin dhe në fakt çarja ndodhet brenda sistemit populist. Studentët duhet të shkojnë në protestë duke e politizuar atë, duke i folur politikisht pikërisht atyre që paguhen si politikanë, por vetëm ashtu nuk janë ose më thjeshtë duke përdorur vetë frazën e shpërndarë para disa ditësh nga kryeministri “Nëse mendon se shkollimi është i shtrenjtë, shikoni sa shumë do ju kushtojë injoranca”.

Sllogani politik sot është ‘EDUKIM FALAS’ dhe vetëm pas kësaj mund të flitet politikisht, vetëm pas kësaj terreni është zhvendosur nga një palo komunikim Instagrami në një aksion të vërtetë politik.

Sic shkruanin studentët francezë në muret e Parisit në 68-ën “Bëhu realist! Kërko të pamundurën!”

****
Kur do flasim për politikē?
January 4, 2019 20:46
Botuar në Dita